مهدی علی محمدی متولد سال ۱۳۰۳ از پیشکسوت های حوزه رادیو و دوبله و یگانه یادگار هم نسل های خویش است.علی محمدی در ابتدای جوانی در حوزه تئاتر فعالیت داشته و بعد د
مهدی علی محمدی: دوبلور باید صدایش صیقلی باشد
عبارات مهم : تئاتر
مهدی علی محمدی متولد سال ۱۳۰۳ از پیشکسوت های حوزه رادیو و دوبله و یگانه یادگار هم نسل های خویش است.علی محمدی در ابتدای جوانی در حوزه تئاتر فعالیت داشته و بعد در دوره ای به رادیو و بعد دوبله ورود کرده هست. در رادیو یکی از بااهمیت ترین برنامه هایش «داستان شب» بود که بسیاری این برنامه را با او می شناسند و صدایش را در شخصیت های آن به یاد دارند و در دوبله هم گویندگی فیلم های هندی، فیلم «ربکا» و همچنین کارتون ها را برعهده داشته است
چندی پیش به منزل وی رفتیم و راجع به این سال ها گفت و گو کردیم. زیاد سراغ خاطرات کلی تر رفتیم و او اگرچه به صورت جزئی بسیاری از این خاطرات سال های دور را به یاد نمی آورد ولی با روی خوش و همان انرژی همیشگی ما را در پاسخ به پرسش ها همراهی کرد.گفت و گوی «مهر» با وی را در ادامه می خوانید:
می خواهیم راجع به جمله معروف شما در برنامه «داستان شب» خطاب به مخاطبانتان بپرسیم که دائم می گفتید «دوستون دارم» و هنوز هم هنگامی که آن را گوش می کنیم انرژی و شور بسیاری دارد. آن همه انرژی و شوق را از کجا می آوردید؟
بخشی از این مساله به خاطر پدر و مادر من هست، پدر و مادر من هر دو لبخند به لب بودند و نماز می خواندند و متدین بودند.خود من هم ورزشکار بودم از ۹ سالگی ورزش کردم تا همین چند ماه پیش که مشکلی پیدا کردم و باعث شد ورزش های سنگین را کنار بگذارم. من ورزش را خیلی دوست دارم، کشتی گیری هم می کردم و هر لحظه در این سال ها ورزش را حفظ کرده ام. از طرفی من عاشق به دنیا آمدم هر لحظه هم عاشق بوده ام و هیچ گاه بدون علاقه نزیسته ام.
شما شاگردان زیادی را در حوزه رادیو و دوبله تربیت کردید، فکر می کنید این شاگردان شاخص چند نفر می شوند؟
یک بار شمردم فکر می کنم حدود ۸۸ نفر شده است بودند که البته اکنون نامی خاطرم نیست.
چقدر صدا در رادیو یا دوبله به صورت یک استعداد تاثیر دارد و چقدر تلاش اهمیت دارد؟
اول استعداد است و بعد تلاش و بعد از این دو، استاد درست بسیار تاثیر دارد. استاد درست و استاد والای من دکتر مهدی نامدار بود. او به پاریس رفته و آنجا تحصیل کرده بود و بعد علوم و دانش خود را به کشور عزیزمان ایران آورد. من استاد خیلی خوب دیگری هم داشتم که عبدالحسین نوشین بود و من در مکتب او آموزش دیدم و تئاتر را از وی آموختم.
نسل شما به گونه ای به دنبال معرفت و دانش بود که نسل های دیگر نبودند و تاثیر آن در روحیه هم نسلان شما هم دیده می شود.
کسی که شعر شاعرانی چون سعدی، حافظ، ویکتور هوگو و… را خوانده باشد تلطیف می شود چون از هر یک از این شاعران و نویسندگان توصیه ای را می گیرد.استاد ما نوشین می گفت فردوسی بخوانید و با لحن خاصی به شکل امری آن را ادا می کرد و ما هم به سرعت می رفتیم به دنبال خرید و خواندن این آثار.
چقدر مطالعه جهت شما اهمیت داشت؟
من مطالعه را از کودکی با کتاب هایی چون «امیرارسلان نامدار» شروع کردم و به ادبیات فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی که به زبان فارسی ترجمه می شد، رسیدم. در وقت نوجوانی اگرچه پولی هم نداشتم ولی باز هم سراغ کتاب می رفتم به عنوان نمونه یک قران مادرم و ۱۰ شاهی پدرم می داد که من با این پول نمی توانستم کتاب بخرم ولی می توانستم کتاب کرایه کنم.
چرا تئاتر را رها کردید و به رادیو رفتید؟
من مرد صحنه بودم و هیچ گاه به رادیو و دوبله فکر نمی کردم. اتفاقا من صحنه را زیاد دوست داشتم چون تخصص و کار و علاقه من صحنه تئاتر بود، ولی شاید چرخش زمانه دوستان تئاتری ام را از من گرفت و باعث شد به سمت رادیو بروم.
وقتی دوستانتان رفتند دیگر دوست نداشتید تئاتر را به تنهایی تجربه کنید؟
خیر. می دانید فوتبال یک کار دسته جمعی است و هر چقدر هم بازیکن تکی باشید باز هم به تنهایی نمی توانید توپ را گل کنید و یه یک تیم نیاز دارید، تئاتر هم همینطور است.
خاطرتان است چه سالی وارد رادیو شدید؟
سن را رها کنید، من سن و سالم بالاست و دوست ندارم به گذشته ها بازگردم.
می توانید از تمرین هایی بگویید که به وسیله آنها روی صدایتان کار می کردید؟
البته من تئاتر خوانده بودم و از همین تمرین های تئاتری جهت صدایم بهره گرفته بودم. خاطرم می آید دوره ای صبح ها مسیر زیادی را می دویدم و تمرین بیان کار می کردم.
فکر می کنم حساسیت ها و سختگیری هایی هم داشتید که به عنوان نمونه هیچ گاه سیگار نکشید.
بله صد در صد. دوبلوری که سیگار می کشد آرتیست نیست، دوبلور باید ورزشکار باشد، باید هنگامی که نفس می کشد صدایش صیقلی شده است باشد.من حتی زمانی که تئاتر کار می کردم روی بیان و لحن خیلی حساس بودم و دوست داشتم واقعی و رئال بازی کنم. آن وقت عده ای بودند که به عنوان نمونه هنگامی که می درخواست کردند بگویند «آهای پسر بیا اینجا ببینم» آن را به گونه ای ادا می کردند که با سخن گفتن عادی تفاوت می کرد.باید به شکلی سخن گفت که مردم عادی در زندگی روزانه خود سخن می گویند تا سخنان شما واقعی باشد.
معمولا بسیاری «داستان شب» را با شما به یاد می آورند خودتان چه چیزی در خاطرتان است؟
زمان پخش «داستان شب» خیابان ها خلوت می شد. آرم برنامه را هم به خاطر دارم (با دهان موسیقی آن را می زند) معمولا سه روز در هفته طول می کشید و گاهی شب ها هم در استودیو می ماندیم تا ضبط را تمام کنیم. مهدی نامدار «داستان شب» را برپا کرد و بعدها ما به عنوان بازیگران این برنامه مطرح شدیم.
به خاطر یک داستان بیدارخوابی می کشیدید؟
ما اصلا خواب نداشتیم. آرتیست خواب و خوراک نمی داند که چیست و ما هم جهت کارمان بی خوابی ها می کشیدیم و چون عاشق بودیم اهمیتی برایمان نداشت.آن سال ها فیلم های هندی خریداری می شد که زیاد دوبلور فیلم های هندی بودم.
بعد از رادیو هم وارد دوبله شدید.از این دوره بگویید.
من خیلی سریع در دوبله مدیردوبلاژ شدم و در حوزه گویندگی فیلم ها آنقدر آن سال ها فیلم های هندی خریداری می شد که زیاد دوبلور فیلم های هندی بودم و حتی بسیاری از بازی های راج کاپور را دوبله کردم.
علاقه ای هم به دوبله فیلم های هندی داشتید؟
بله دوبله فیلم های هندی را بسیار دوست داشتم چون این فیلم ها خیلی احساسی هستند.
شما مدیردوبلاژ کارتون های زیادی در دهه ۶۰ نیز بودید و آثاری مثل «دور دنیا در ۸۰ روز»، «خانواده دکتر ارنست»، «واتو واتو» از جمله کارهای شما هستند.
بله یک روز یکی از مدیران مرا صدا زد و از من درخواست کرد کارتونی را ببینم تا بعدا دوبله کنم ولی من اصلا دوست نداشتم و همان ابتدا گفتم صداپیشگی این حوزه را بلد نیستم. با این حال فایده ای نداشت و من مجبور شدم آن را ببینم. این کارتون «خانواده دکتر ارنست» بود که بعد از تماشا کار دوبله اش را شروع کردیم و من به تدریج عاشق دوبله کارتون ها شدم.
شما مدت هاست کاری نمی کنید دلتان جهت دوبله تنگ هم می شود؟
معلوم است که می شود با این حال من کار خود را کرده ام و راضی هستم.
دوبلور باید صدایش صیقلی باشد / مهدی علی‌محمدی
واژه های کلیدی: تئاتر | رادیو | برنامه | داستان | داستان شب | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
